Wśród dość monotonnych domów o podobnych gabarytach, z płaskimi lub skośnymi dachami, udało się stworzyć interesujący i oryginalny projekt domu. Jego bryłę rozbito na mniejsze segmenty. Choć jest więc kształtem zbliżona do tradycyjnej „kostki”, to ma o wiele bardziej dynamiczną sylwetkę.

Postanowiono bryłę domu rozbić na mniejsze segmenty. W ten sposób, mimo że willa pozostaje kształtem zbliżona do tradycyjnej „kostki” ma o wiele bardziej dynamiczną sylwetkę.

Budowany we Wrocławiu dom jednorodzinny znajduje się w kameralnej spokojnej dzielnicy mieszkalnej Oporów. Sąsiedztwo działki to budynki o niejednolitej architekturze, budowanych w różnych okresach na przestrzeni lat 1930-2013. To co wyróżnia dzielnicę to bogaty drzewostan, obfitujący w wysokie drzewa iglaste, oraz skala budynków nieprzekraczająca 11 m, a także o ujednoliconych szerokościach frontu budynków.

Projekt budynku powstawał przez 3 lata, a w tym okresie zostało przedstawionych Inwestorowi kilka różnych koncepcji, zakładających jednakowy program użytkowy, różne ukształtowanie funkcji budynku, oraz różne formy bryły, w tym także z dachem spadzistym. Finalnie została zaakceptowana koncepcja z dachem płaskim – ze względów użytkowych, praktycznych i ekonomicznych.

Intencją projektu było stworzenie „nieskomplikowanej architektury”, funkcjonalnej, o wygodnym wnętrzu, rozwiązującej problemy i ograniczenia działki i wykorzystująca wszelkie atuty i szanse wynikające z lokalizacji i usytuowania budynku na działce. Do podstawowych problemów należały ograniczenia w postaci istniejących starych drzew, pomiędzy które należało wpisać budynek nie tracąc cennej powierzchni użytkowej, a także ograniczenia wynikające z wysokiego poziomu instalacji prowadzonych w przylegającej do działki drodze. Ze względu na te ostatnie zdecydowano posadowić piwnicę domu w taki sposób, aby jej posadzka była wyniesiona ponad poziom kanalizacji deszczowej w ulicy.

Dom o powierzchni użytkowej 290 m2 został podzielony na trzy niezależne poziomy funkcjonalne. Najniższy stanowi piwnica, w której mieści się część techniczna wraz z garażem na dwa samochody. Z tego poziomu kilka stopni schodów prowadzi na niski parter, a dokładniej bezpośrednio w strefę kuchni. Tu znajduje się główna część użytkowa domu – jego serce, stanowi poziom parteru podzielony na dwie strefy o dwóch różnych wysokościach pomieszczeń.

Strefa wyższa to przestronny salon połączony z jadalnią i dyskretną kuchnią, otwarty panoramicznym dużym oknem na południe, oraz z drugiej strony – na zadrzewiony ogród od zachodu. Ze strefy wypoczynkowej możemy bezpośrednio przejść do połączonej z nią strefy pracy, która została wyniesiona względem salonu o kilkadziesiąt centymetrów, zaś okna w tej części parteru otwierają się na wschód, od strony drogi. W tej części znajdują się strefa wejściowa z garderobą, niewielką łazienką oraz reprezentacyjnymi głównymi schodami prowadzącymi na piętro do części prywatnej domowników. Schody zaprojektowano na ścianie północnej, jako ozdobny mebel umieszczony na tle dużego okna. Takie rozwiązanie stanowi oryginalny element ozdobny dopełniający wnętrze salonu.

Trzeci poziom to pokoje dzieci, z odrębną łazienką i oknami wychodzącymi na południe, oraz sypialnia rodziców, z wydzieloną garderobą i dużą wygodną łazienką. Korytarz na piętrze, ukośnie biegnąca na planie ściana oraz doświetlający schody od góry świetlik nadają tej niewielkiej przestrzeni ekspresji.

Jednym z głównych założeń projektu było wybudowanie budynku odpowiadającego założeniom energooszczędnym – pasywnym. Zastosowano grube przegrody termiczne z materiałów o najniższym na rynku współczynniku przenikania ciepła w tym ciepłe przeszklenia. Kolory bieli i czerni na elewacjach zostały wybrane z myślą o wyeksponowaniu zieleni na działce, innymi słowy budynek z jego neutralnymi kolorami i materiałami ma stanowić jedynie tło dla otaczających go drzew.

Źródło: S3NS Architektura – Igor Kaźmierczak, www.s3ns.pl